Kwantummeganika

Kwantummeganika is ’n natuurkundige teorie[1] wat die gedrag van materiedeeltjies en die energie wat met die wisselwerking van die deeltjies gepaard gaan, beskryf. Dit is veral belangrik in die verklaring van verskynsels op atomiese en subatomiese skaal. Die ontwikkeling hiervan sedert die begin van die 20ste eeu kan, saam met die relatiwiteitsteorie, beskou word as die oorgang van die klassieke na die moderne natuurkunde.

’n Belangrike begrip in kwantummeganika is die Konstante van Planck, ’n konstante wat voorkom in alle vergelykings van kwantummeganika. Nog ’n belangrike begrip is die tweeledige aard van straling en materie, wat as beide golwe en partikels kan optree. So kan elektronebundels, nes ligbundels, brekings- en buigingsverskynsels toon, en lig kan ook beskou word as bestaande uit partikels wat fotone genoem word.

Daarbenewens maak kwantummeganika die stelling dat ’n mens nooit met sekerheid beide die ligging en snelheid van deeltjies kan voorspel nie. As die een grootheid noukeurig gemeet word, is die ander grootheid onvermydelik onbepaald en onbepaalbaar. Hierdie wet staan bekend as die Onsekerheidsbeginsel van Heisenberg, nog ’n belangrike konsep in kwantummeganika.

  1. Die terme "kwantummeganika" en "kwantumfisika" word soms verwar. In die algemeen kan ’n mens sê kwantummeganika is die onderliggende teorie en kwantumfisika die toepassing in die natuurkunde, net soos wat kwantumchemie die toepassing in die skeikunde is. In die praktyk word die terme dikwels deurmekaar gebruik, maar veral natuurwetenskaplikes verkies die term kwantummeganika.

Developed by StudentB